Co to znaczy, że kopia zapasowa jest NIENARUSZALNA i dlaczego to tak ważny aspekt ochrony danych? Czym jest linuxowe utwardzone repozytorium i czy jest to najlepsza metoda zapewnienia nienaruszalności backupu? Jak skutecznie testować kopie zapasowe i w jaki sposób wykorzystać do tego celu narzędzia ze stajni Veeam? O to i jeszcze więcej zapytaliśmy Tomasza Turka, Senior Systems Engineer z Veeam Software, który o backupie wie niemal wszystko.
Zapraszamy więc do materiału w dwu formatach. Dla tych, którzy wolą poczytać, mamy artykuł, a dla tych, którzy lubią pooglądać i posłuchać – wideo. Uwaga – znajdziecie tutaj sporo technicznego żargonu, więc artykuł jest skierowany raczej do specjalistów IT oraz osób z praktyczną wiedzą z obszaru backupu i odtwarzania.
Czym jest nienaruszalność kopii zapasowych i jak ją zrealizować w praktyce?
O nienaruszalności kopii zapasowej mówi nam atrybut Immutability Object Lock, który oznacza, że kopia jest nieusuwalna i niemodyfikowalna przez określony czas. Nie może jej ,,tknąć” ani administrator systemu backupu ani administrator infrastruktury, ani nikt inny w organizacji, bez względu na to, jaki poziom uprawnień posiada.
Tomasz Turek wskazuje na kilka rozwiązań technicznych oferowanych przez Veeam Software, które realizują nienaruszalność backupu. Do stworzenia podstawowej ścieżki nienaruszalności kopii zapasowej poleca na przykład wykorzystać repozytorium linuksowe, czyli tzw. Linux Hardened Repository, w którym można oznaczyć atrybutem Immutability cały system plików.
W zależności od dostawcy chmurowego, Veeam pozwala nadać flagę Object Lock bezpośrednio na storage’u obiektowym – na przykład na Microsoft Azure lub na buckecie S3 w AWS – bez względu na to, czy mówimy o środowiskach hyperscalerowych czy o środowiskach opartych o macierze S3, znajdujących się w naszej lokalizacji, które natywnie wspierają taką opcję. W przypadku tego rozwiązania również nie ma mowy o usunięciu atrybutu Immutable, bez względu na poziom posiadanych uprawnień.
Ostatnią możliwością jest wykorzystanie urządzeń deduplikacyjnych, jak na przykład HPE StoreOnce, które w ramach swojego firmware’u również pozwala na założenie Object Locke’a i nieusuwanie backupu przez określony czas.
Czym jest linuxowe utwardzone repozytorium? Jak za jego sprawą realizowana jest ochrona przed usunięciem kopii zapasowej?
Linuxowe utwardzone repozytorium to rozwiązanie, które warto stosować, gdy nie posiadamy macierzy obiektowych i nie mamy możliwości wysłania naszych backupów ,,na zewnątrz”, czyli na przykład na taśmę. To rozwiązanie jest bardzo bezpieczne choćby dlatego, że Linux Hardened Repository spełnia kilka amerykańskich regulacji: SEC 17a-4(f), FINRA 4511(c) oraz CFTC 1.31(c)-(d) (według raportu Cohasset Associates), które stawiają to repozytorium na równi z repozytoriami WORM (Write-Once-Read-Many).
A jak to wygląda w praktyce? Veeam w czasie inicjalizacji linuxowego repozytorium wykorzystuje konto root do stworzenia znacznika Immutable w taki sposób, by użytkownik, „po którym” się komunikujemy, nie miał uprawnień do usunięcia lub modyfikacji oznaczonych danych. Można jedynie wydłużyć czas życia znacznika, nie można go natomiast skrócić lub całkowicie zdjąć. Co ważne, gdy mamy już wspierające nienaruszalność repozytorium, włączenie flagi Immutability zrealizować można z poziomu konsoli Veeam za pomocą zaledwie jednego checkboxa.
Czy utwardzone repozytorium linuxowe jest najlepszą metodą realizacji nienaruszalności kopii zapasowych?
Według Tomasza Turka linuxowe repozytorium jest jednym z podstawowych sposobów osiągnięcia nienaruszalności kopii zapasowej, ale nie jedynym. Stosunkowo bezpieczną metodą jest również wykorzystanie środowisk niezależnych od naszej firmowej infrastruktury do przechowywania kopii zapasowych. To na przykład środowiska zewnętrznych service providerów lub hyperskalerów, które gwarantują zupełnie inną domenę uwierzytelniania.
W przypadku ataku na nasze lokalne środowisko mamy jeszcze kopie zapasowe u service providera, gdzie dane są bezpieczne z dwóch powodów. Po pierwsze – zewnętrzna domena uwierzytelniania jest solidną barierą przed zaatakowaniem repozytorium Service Providera, nawet jeśli nasze lokalne dane uwierzytelniania zostały przejęte. Po drugie – dostawcy usługi backupu poza siedzibą (off-site backup) mają możliwość opóźnienia akcji usuwania kopii zapasowych ze swojego repozytorium, co znacząco zwiększa szanse na odzyskania danych po udanym ataku na lokalne repozytorium backupu.
Rozważając to na przykładzie, gdybyście stali się ofiarą cyberataku mającego na celu nie tyle zaszyfrowanie danych, co na przykład ich usunięcie, service provider może ustanowić politykę, która mówi, że nawet w przypadku otrzymania komendy ,,Usuń kopie zapasowe” zadanie to realnie zostałoby zrealizowane dopiero po 7 dniach, co daje wystarczająco dużo czasu na odtwarzanie awaryjne.
Jakie są najlepsze praktyki testowania kopii zapasowych?
„Najlepszą praktyką w zakresie testowania kopii zapasowych jest… sam fakt jej testowania. Najważniejsze jest to, żeby o regularnym testowaniu backupu pamiętać, niezależnie, czy będziemy to robić automatycznie czy manualnie, czy jakkolwiek inaczej – każda forma testowania znacząco zwiększa bezpieczeństwo danych.”
– mówi Tomasz Turek
Proces testowania backupu można skutecznie zautomatyzować – służy do tego na przykład funkcjonalność Veeam o nazwie SureBackup. Aby uruchomić regularny proces testowania backupu za pomocą tego narzędzia, wystarczy raz zdefiniować zadanie testowania, które automatycznie włącza maszyny wirtualne z repozytorium kopii zapasowych, bez konieczności wykorzystywania storage’u produkcyjnego.
Co ważne, w tym procesie maszyny wirtualne włączane są w wyizolowanej strefie sieciowej, czyli w tzw. wirtualnym laboratorium – więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby zarówno maszyny produkcyjne, jak i maszyny testowe znajdowały się na tym samym środowisku. Funkcja SureBackup automatycznie weryfikuje, czy maszyna wirtualna została poprawnie uruchomiona, czy system operacyjny takiej maszyny został zainicjalizowany oraz czy pingujemy maszynę po to, by móc podłączyć ją do sieci. Poza tym, w tym procesie możemy zweryfikować poprawność działania aplikacji, czy taka aplikacja została poprawnie włączona. W ostatniej fazie mamy możliwość skorzystania zarówno z predefiniowanych skryptów, jak i skryptów definiowanych przez użytkownika.
W procesie testowania kopii zapasowej ważna jest również identyfikacja uszkodzeń fizycznych oraz obecności wirusów infekujących backup. SureBackup weryfikuje w tym celu cały łańcuch backupowy sprawdzając, czy nie nastąpiła na przykład awaria dysku lub kontrolera na macierzy, a także – wykorzystując najnowsze sygnatury antywirusowe – sprawdza, czy zawartość kopii zapasowej jest bezpieczna od najnowszych znanych malware’ów.
Podsumowanie
Bezpieczeństwo kopii zapasowych to zagadnienie równie szerokie, co trudne, głównie z uwagi na fakt, że niebezpieczeństwa, na które narażone są nasze dane, ewoluują w tempie logarytmicznym – codziennie pojawiają się nowe socjotechniki, coraz inteligentniejsze malware’y i jeszcze bardziej wyrafinowane techniki ataków ransomware.
A choć trudno za tym wszystkim nadążyć, jedno jest pewne – stosowanie sprawdzonych praktyk, narzędzi i strategii zabezpieczania backupu może nie tylko znacząco zwiększyć poziom bezpieczeństwa naszych danych, ale również (czego nikomu nie życzymy) stać się ostatnim bastionem w walce z cyberprzestępcami.
Dobrze zabezpieczona kopia zapasowa to przepustka do odzyskania utraconych danych, szybkiego przywrócenia ciągłości działania organizacji, ograniczenia skutków naruszenia oraz zmniejszenia potencjalnych konsekwencji finansowych i wizerunkowych dla organizacji.
Zatem jeśli wiesz już, że warto zadbać o ten obszar w Twojej organizacji, ale nie masz pewności co do tego, JAK to zrobić, jakich narzędzi użyć i od czego zacząć – zapraszamy do kontaktu z nami poprzez czat lub e-mail oraz do zapoznania się z informacjami o naszych usługach w zakresie backupu i odtwarzania na stronie produktu. Doradzimy, pomożemy i skutecznie przeprowadzimy Cię przez cały proces wdrożenia planu ochrony danych w Twojej organizacji.
Artykuł został napisany przez człowieka, a nie algorytm sztucznej inteligencji.
